De afgelopen dagen in Kaliningrad weer verrast. Onze flat is
nog maar enkele jaren geleden gebouwd. Naar russische maatstaven van nu. Geen
saaie woonkazerne, maar een aardig gebouw met zo’n 10 etages. Twee liften. Twee
lagen met garageboxen. Wil je daar een auto parkeren, dan kom je eerst via een
stevig hekwerk met een over een rails rollend toegangshek op een volle parkeerplaats.
Voor dat toegangshek is een afstandsbediening nodig. Voor de toegang tot de
garages een tweede, en voor de deur van de garage natuurlijk weer een flinke
deur. Sommige mensen hebben daarvoor een sleutel, anderen een derde
afstandsbediening. Van de garages kun je bij beide liften komen. Vaak doet de verlichting in het halletje bij
de lift het niet, maar wie daar eenmaal is, is doorgaans bekend met de plek
waar het knopje voor de lift is. Langs de, drukke, straat is de afgelopen jaren
voor de flat een ook al indrukwekkend hek geplaatst. Wie verder wil komen moet
een electrische sleutel hebben. Dan ga je een trap op naar één van beide
voordeuren. Langs de trap met iets van acht treden gaat een steile baan. Voor
kinderwagens? Steekwagentjes? Voor een rolstoel of rollator in ieder geval te
stijl. Maar dat doet er ook niet toe, rolstoelen of rollators, laat staan
elektrische invalidewagentjes zie je in Kaliningrad niet of hooguit nauwelijks.
Dan ben je bij de voordeur aangekomen. Weer een elektrische sleutel nodig, zo’n
rond dopje op een steeltje dat je tegen een sensor moet houden. Eenmaal binnen
zijn er geen hellingbanen meer, maar twee kleine trappen. ’t Ziet er keurig uit
en je komt bij een, ook al keurige, lift. Tegenover de liftdeur is op iedere etage
een vrij ruime hal waarop vier voordeuren van appartementen uitkomen. Daarover
straks meer. Om de liftschacht loopt een trappenhuis omhoog. Vanuit dat
trappenhuis kijk je op de drukke straat, de ul. Alexander Nevskogo. Van de
balustrade ontbreken enkele roestvrij stalen buizen. Gestolen. Onze flat is op
de 6e etage (russische telling, de begane grond heet er de 1e
etage, daar 6 is bij ons dus 5).
De halletjes op iedere etage zijn meestal “dichtgetimmerd”
met een indrukwekkende wand met daarin een stevige deur. Ook op “onze” 6e
etage. Met het oog op de veiligheid op kosten van de bewoners geplaatst. Tot
voor kort zat er aan de buitenkant een sleutelgat en aan de binnenkant een
eenvoudige draaiknop. Dat het licht tussen de lift en de deur het vaak niet doet
is wat lastig. De laatste tijd heb ik gelukkig steeds een klein zaklampje bij
me. Geen probleem dus. Achter deze deur is de kale gezamenlijke hal van de vier
appartementen. “Onze” voordeur heeft twee fikse sloten. Eenmaal binnen gaat de
deur ook weer twee keer met draaiknoppen op slot op slot. De wens is om een
tweede deur, met weer twee sloten, te plaatsen. Één deur die naar binnen
draait, één die naar buiten open gaat. Vier sloten dus. Dat is veilig.
Ons woord veiligheid laat zich in het engels vertalen in
twee, wat verschillende, woorden. Begrippen eigenlijk. Safety en security. In
Rusland draait alles om security en is safety absoluut niet aan de orde.
De deur tussen de lift en het halletje heeft de afgelopen
weken een nieuw, veiliger, slot gekregen, met een uitgekiende sleutel. De
draaiknop aan de binnenkant is komen te vervallen. Daar moet je die sleutel ook
voor gebruiken.
Met twee sleutels in huis en drie bewoners, is het in geval
van nood jammer voor de thuisblijver, wanneer er “iets gebeurt”. Brand of zo. Binnen is alles secure, maar
weinig safe. Ook wanneer iedereen thuis is, moet, in geval van nood, eerst de
goede sleutel worden gevonden. De flat heeft geen nooduitgang of brandtrap.
Veel te gevaarlijk. Dan kunnen dieven zomaar binnen komen.
Ik heb de afgelopen jaren geleerd dat iedere opmerking over
safety onbegrip en irritatie oproept. Luxe is belangrijker dan een veilig
kinderzitje in de auto, de honkbalknuppel naast de bestuurder van een auto
belangrijker dan de veiligheidsgordel… al wordt er nu wel enigszins op
toegezien dat automobilisten een gordel gebruiken. Dat ik laatst een
onbeveiligd, en mijns inziens heel link, elektrisch ventilatorkacheltje in een
douchecel zag staan, liet ik maar zo, net zoals is nog nauwelijks, zelden, iets
zeg van grove verkeersfouten van mensen bij wie ik in de auto zit. De taxi
zonder spiegels… die rijdt toch zeker vooruit? Waar heb je dan een spiegel voor
nodig?
Vaak gaat het fout met de safety. Vertwijfeld plegen Russen
de handen ten hemel te strekken bij al het onheil dat men over zichzelf
afroept. Mij strijken de roekeloosheid en doodsverachting meer en meer tegen de
haren in, en valt het steeds zwaarder te blijven zwijgen bij alle gelatenheid.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten